На 19 август 1982 година, на својата итна специјална седница за прашањето за Палестина, Генералното собрание, „згрозено од големиот број невини палестински и либански деца жртви на израелските акти на агресија“, одлучи да го одбележи 4 јуни секоја година како Меѓународен ден на невините деца жртви на агресија.

Овој ден е важен за сите да се едуцираат за ефектите од сите видови агресија врз децата и да го признаат обемот на уништување што го предизвикува за нив и за нашата иднина. Денес, денот се фокусира на децата ширум светот кои се невини жртви на насилство и злоупотреба.

Секоја година, повеќе од 1,6 милиони луѓе низ целиот свет го губат животот од насилство. За секој човек кој умира како резултат на насилство, многу повеќе се повредени и страдаат од низа физички, сексуални, репродуктивни и ментални здравствени проблеми

Кога станува збор за насилството, често се сфаќа како употреба на сила или закана со сила што може да резултира во повреда, штета, лишување или дури и смрт. Светската здравствена организација (СЗО) го дефинира насилството како „намерна употреба на физичка сила или моќ, заканувачка или вистинска, против себе, друго лице или против група или заедница, која или резултира или има голема веројатност да резултира со повреда, смрт, психичко оштетување, лошо развивање или лишување“.

При самата помисла на насилство најпрво ни текнува на физичо насилство или физичка сила, која се користи до степен до кој резултира со повреда или болка. Насилното тресење на детето е една од најчестите форми на физичко малтретирање кај децата од рацете на нивните родители или старатели. Повеќето луѓе не би сметале дека тресењето е особено насилен облик на злоупотреба, но детето е исклучително деликатно и насилното грчење може да предизвика сериозно оштетување на мозокот, па дури и да резултира со смрт. Актите на насилство како тепање, клоци и штрајк се исто така примери за физичко малтретирање. Родителите и старателите прибегнуваат кон овие форми на насилство во чиста фрустрација и често се нафрлаат на беспомошното дете како начин да го истурат својот гнев и фрустрација.

Но, покрај физичкото насилство посто и ментално (психолошко) или емоционално насилство. Тоа е всушност најчестиот вид на насилство врз деца. Додека одредена доза на дисциплина е од суштинско значење при воспитувањето на детето, родителите кои се емоционално навредливи кон своите деца се агресивни и користат заплашување, манипулација, па дури и емоционална уцена за да ги контролираат своите деца. Ваквиот вид не се случува секогаш дома, децата може да бидат емоционално малтретирани од нивните наставници или други возрасни лица на позиции на моќ. Децата дури можат да бидат емоционално малтретирани од нивните врсници, а малтретирањето (булинг) е чест проблем во училиштата и колеџите.

Малтретирање (булинг) е една од формите на насилство што ги погодува младите луѓе и честопати не се смета како форма на насилство. Малтретирањето се однесува на агресивно однесување кое се повторува и има намера некого да повреди. Може да има форма на физичка, психолошка или вербална агресија. Може да се случи во секоја ситуација кога луѓето комуницираат, било да е тоа на училиште, на работното место или кое било друго социјално место. Малтретирањето (булингот) може да биде директен, да се конфронтира лице в лице или индиректен со ширење гласини или наштетувајќи му некому, на пример, преку Интернет. Иако е тешко да се има јасна статистика, истражувањата покажуваат дека малтретирањето (булингот) е сè поголем проблем. Жртвите честопати не се осмелуваат да зборуваат и затоа е исклучително тешко да се идентификуваат жртвите на малтретирање и да им се даде поддршка.

Според статистичките податоци:

• 50% од децата во светот доживуваат насилство секоја година.
• На секои 5 минути, некаде во светот, со насилство се убива дете
• 1 од 10 деца е сексуално злоставувано пред да наполни 18 години.
• 9 од 10 деца живеат во земји каде физичкото казнување не е целосно забрането, оставајќи 732 милиони деца без правна заштита.
• Секое дете може да стане жртва на онлајн насилство.
• 246 милиони деца ширум светот се погодени од насилство поврзано со училиште секоја година.
• 1 од 3 ученици биле малтретирани од своите врсници на училиште во последниот месец, а најмалку 1 од 10 деца доживеале сајбер-малтретирање. 

Децата се човечки суштества, па според тоа тие ги имаат истите човекови права како и возрасните. Сепак, на децата им е потребна посебна грижа и помош и поради таа причина, тие имаат и „сопствен“ документ – Конвенција за правата на детето (CRC). Оваа конвенција беше усвоена од страна на Обединетите нации во 1989 и стапи во сила на 2 септември 1990.

Како би помогнале потребно е да:

Ø  Донирате на организација која работи на спречување на злоупотреба на деца и помош на злоупотребени деца.

Ø  Волонтирај за министерство или непрофитна организација која им помага на децата на кои им е потребна.

Ø  Размислете да станете згрижувачки родител.

Ø  Организирајте или учествувајте во марш кој привлекува внимание на насилството врз децата.

Ø  Ако сте преживеан од злоупотреба на деца, споделете ја вашата приказна со другите.

Можеме да заклучиме дека овој ден не е само ден за сеќавање, туку гласен повик за акција за да се стави крај на страдањето на невините деца и да се изгради побезбеден, посочувствителен свет. Овој ден ја обновува нашата надеж дека децата можат да живеат без страв. Не инспирира да создадеме мирен свет за најмладите меѓу нас. Со обединување на овој ден, се радуваме на иднината каде што сите деца ќе бидат безбедни и ќе можат да напредуваат. Со сочувство и акција, можеме да ставиме крај на насилството за децата да знаат само добрина.